Αγαπη γινε

Και καπου εδω το ταξιδι τελειωνει.........
Δεν ξερω τι καταφερα τα τελευταια 3 χρονια της ζωης μου....Πολοι λενε πως ειχα γινει κατι...Εγω ξερω πως αυτο το κατι ηταν ψευτικο καλπικο....
Ζουσα μεσα απο αλλους και ουτε που με ενοιαζε... Κια οταν οι αλλοι με αφησαν εχασα και αυτο που θεωρουσα πως ημουν....
Χρειαστηκε σχεδον μισος χρονος απο την ημερα που εσυ εφυγες μεχρι σημερα για να περασω ολα ολες τις δαντικες κολασεις...μεχρι το καθαρτηριο....
και εχω τοσα πλεον να πω τοσες αληθειες που εκρυβα ακομα και απο εμενα μεχρι σημερα......
σημερα λοιπον βρηκα την δυναμη να στις πω ολες......
Ολα οσα φοβοσουν ηταν αληθεια.....ολη μας η ζωη ηταν ενα ψεμα ολα εκτος απο ενα το οτι σε αγαπησα και σε αγαπω πολυ....
Ημουν καλπικος για σενα απιστος........ και γεματος δικαιολογιες ......
Το ενα ψεμα εφερνε το αλλο.... μεχρι που ολα αυτα τα ψεματα με εκαναν να χασω και εμενα και εσενα.....
Ναι ειχα παραλληλη σχεση μια σχεση στην οποια κρατιωμουν δεσμευμενος απο υποχρεωση απο συντροφικοτητα απο αναγκη να εχω καποιον να με αγαπα και να με σεβεται και απο κατι ακομα που παντα με εκανε αν ντρεπομαι...απο τον χαμο ενος παιδιου........ μα οχι απο αγαπη και απο ερωτα..... και αυτο ταν το πιο μεγαλο μου λαθος..
Βλεπεις πιστευα πως αυτα δεν θα ξανασυνεβαιναν σε μενα .....Μιλαγα για αυτα στο ραδιοφωνο σαν ειδημωνας γιατι πιστευα πως ποτε δεν θα με ξανααγγιζαν ποτε δεν μου εκανε την χαρη η ζωη να μου τα ξαναδωρισει.
Και ξαφνικα ηρθεσ στην ζωη μου εσυ...ενα πλασμα αλλιωτικο τοσο ιδιο με αυτο που ημουν χρονια πριν τοσο αθωο τοσο αψεγαδιαστο....
Στην αρχη αδιαφορο ενα ακομα κρεβατι μια ακομα απο τις πολλες που δεν επρεπε να εχουν σημασια. Περασαμε μαζι 6 μηνες τοτε γεματους καυγαδες που γενουσαν τα δικα μου ψεματα......... κανοντας τον εαυτο μου να πιστεψει πως δεν τον πολυενοιαζε.Αλλωστε ειχα αλλες προτεραιοτητες.αλλωστε η αγαπη εμενα δεν με επιρεαζε...ελεγα ευκολα το σ αγαπω γιατι για μενα ειχε γινει ακομα μια λεξη.....
Και ετσι εφυγες ...... οι μηνες περασαν και εγω ειχα χασει οτι με εκανε δυνατο τοτε...την εταιρια μου τα χρηματα μου, ειχα απογυμνωθει απο ολα οσα με εκαναν να δειχνω δυνατος , παλευα για αλλα....... μαθαινα για σενα για την σχεση σου για το οτι σε ειχα πληγωσει....μα δεν με ενοιαζε και πολυ.....
Μεχρι που μια μερα χτυπησε το τηλεφωνο......ακουσα και παλι την φωνη σου........και εκει στον σταθμο που με βρηκες ηταν σαν να με ειχε χτυπησει ρευμα...ηταν κατι που δνε το περιμενα να σε ξαναακουσω..θεωρουσα πως η ζωη σε ειχε ηδη παει αλλου........
Και σε διεκδικησα για πρωτη φορα οχι για να ικανοποιησω το υπερεγω μου αλλα γιατι πραγματικα μετα απο πολυ καιρο ενιωθα κατι ενιωθα πως κατι μου ελειπε.....
Θυμαμαι εκεινη την βραδυα στην αυλιδα ποσο λιωμα ειχα γινει για να αφησω να βγει αυτο που ενιωθα μεσα μου χωρις να χρειαζεται να το φιλτραρω....ποσο υπεροχα ενιωθα που σου χαιδευα απλα τα μαλλια που σε κραταγα αγκαλια...... Για πρωτη φορα μετα απο πολυ καιρο αισθανομουν ζωντανος.....
Το ιδιο κιολας βραδυ αρχισε και ο φοβος... Τι κανω εγω ειμαι εγκλωβισμενος σε πραγματα που δεν μπορω να ξεφυγω , μα δε μπορουσα να μεινω και μακρυα σου.....
και μετα ηρθε η αιγινα εκεινο το μαγικο βραδυ ...μεσα απο την καρδια μου εβγαινε μια λεξη και μονη...σε αγαπω γιατι εισαι εσυ......Ειχα το δικαιωμα στο δικο μας παραμυθι.........ο φοβος ομως παρεμενε δεν μπορουσα να παρω μια αποφαση δειλος στεκομουν αναμεσα στο παθος μου και στην υποχρεωση.....
Και μετα αρχισαν παλι οι ζηλιες ...πως να αντεξεις μια ζωη που ενιωθες πως στην μοιραζοσουν που ηξερες πως δεν σου ανηκε ολοκληρωτικα.....
Μα οσο στραβα και εαν φαινοντουσαν τα πραγματα η αγαπη μεγαλωνε το ιδιο και ο φοβος αυτο ο φαυλος κυκλος ....
Και φτασαμε εκει που δεν υπηρχε επιστροφη εκει που πλεον η θα σε εχανα η θα σε εκανα μοναδικη στην ζωη μου εκει που πλεον δεν αντεχα ουτε εγω αλλο ψεμα να πω
Προσπαθουσα να σου δινω πραγματα για αυτα που σου στερουσα προσπαθουσα να ειμαι καθοδηγητης εραστης συντροφος φιλος μα εσυ ηθελες τα παντα γιατι τα δικαιουσουν. Και οταν ηρθε εκεινη η ωρα επρεπε να χρησιμοποιησω το τελευταιο μου ψεμα ...εκεινη που μεχρι τοτε κραταγα για μενα σαν μεγαλυτερη ασπιδα...την αννα
Ξεροντας πως εδω και χρονια δεν υπαρχω για εκεινη και πως εκεινη δεν υπαρχει για μενα παρα μονο σαν δικαιολογια ειπα το μεγαλυτερο ψεμα αυτο που εριξε την αυλαια μου..Πως την αγαπουσα ακομα......
Μα εσυ ησουν ηδη εκει..... τα ηξερες ολα.......
Και τα πραγματα εγινα επικινδυνα επικινδυνα για σενα... Φτασαμε στο απροχωρητο εφτασες στα ορια σου στα ορια που σκοτωσαν οτι αγαπουσες σ ε εμενα.... σε εδιωξα μακρυα μου ελπιζοντας πως δεν θα πονας πια.....
Και εκει αρχισε αν συμβαινει κατι μαγικο........ Δεν ειχα πλεον που να κρυφτω δεν ειχα πλεον αλλο ψεμα να πω γιατι ειχα κανει κατι που τα ξεπερνουσε ολα αυτα...
Για πρωτη φορα μετα απο πολλα χρονια ειχα βαλει καποιον αλλο πανω απο εμενα......
για πρωτη φορα μετα απο πολλα χρονια ειχα γινει αγαπη......οχι σαν λεξη αλλα σαν πραξη....
Οι μηνες περασαν και τα ανθρωπινα συναισθηματα γινοντουσαν πιο δυνατα πιο αληθινα ακομα πιο ζωντανα...
Δεν ηταν η απουσια σου που με σκοτωνε...... ηταν η αληθεια σου που μου ειχε δημιουργησει το φαινομενο του φοινικα..... Με εκαναν να γεννιεμαι μεσα απο τις σταχτες μου.....πεθαινα μερα την ημερα για να ξαναγεννηθω......
Αρχισα παλι να δινω να εκτιμω .....σε ηθελα κοντα μου σε ολα αυτα και δεν ειχα τροπους να το ζητησω...προσπαθουσα να ειμαι κοντα σου....... γιατι εσυ ησουν οτι πιο σημαντικο για μενα.... διαβαζα τα λογια σου για να σε αισθανομαι κοντα μου....μετα ηρθε εκεινη η νυχτα που μου ειπες δεν υπαρχει επιστροφη.....δεν θελω να σου μιλησω ...... αν και καταλαβαινα το γιατι δεν μπορουσα να το δεχτω.....μπηκα στο Studio εγραψα για σενα ...και αυτο που ακουσα με εκανε να θελω να πεθανω....
το ατυχημα...δεν ξερω πια το κατα ποσο ηταν ατυχημα η υποσεινηδητη σκοπιμη πραξη ενος μεθυσμενου μυαλου....
Μα δεν πεθανα.....δεν μου εγινε το χατηρι...τοσο μεγαλη αιδια ενιωθα για τον εαυτο μου...... Οι προσπαθεια ηταν ασκοπη το ξερα μα αυτο δεν ηταν ικανο να με κανει να σταματησω.......
Οι σερρες μετα ....... τα μερη που ηθελες να μου δειξεις......
Ηταν 13 αυγουστου οταν εκει κοντα στο ξενοδοχειο (γαληνη τι ειρωνικο ονομα για την κατασταση που βρισκομουν) βρηκα μια εκκλησια...και εγω που ποτε δεν ημουν και ιδιαιτερα πιστος βρεθηκα μεσα λες και με τραβηξε ενα αορατο χερι....... και ειχα μονο μια παρακληση στην παναγια...."παναγια μου δεν σου ζητω να με βοηθησεις...κανε απλα οτι θεωρεις εσυ δικαιο" Και το εκανε ......δεν σε βρηκα γιατι δεν ειχα το δικαιωμα να σε βρω.....
Μα μου χαρισε ολα αυτα που ηθελες εσυ να μου χαρισεις ....Ομορφα τοπια μερη που αγαπουσες.......και ακομα οταν το τηλεφωνο χτυπησε ......και μου ειπαν "γυρνα στη θεσαλονικη" δεν το εκανα γιατι ηξερα πως Εκεινη ειχε αποφασισει ποιο ηταν το δικαιο...δεν μου αρεσε μα πραγματικα ειχε αποφασισει ποιο ηταν το δικαιο...
τι εγινε μετα.......πονος θληψη ντροπη αιδια και το χειροτερο απο ολα ζηλια.............Και το τελευταιο ηταν που με εκανε αν αιδιαζω ακομα πιο πολυ με τον εαυτο μου....
Ζηλευα που ησουν ευτυχισμενη καπου αλλου....και τολμαγα να λεω πως σε αγαπουσα οταν ειχα εκεινες τις στιγμες ξεχασει πως η αγαπη ειναι να γελας με την χαρα του αλλου ακομα και εαν αυτο ειναι να ειναι μακρυα απο εσενα....Κομματια εγωισμου που δεν μπορουσα να νικησω ακομα......
Και οι μηνες περναγαν το ποτο ηταν παρηγορια ... το ποτο και διαφοροι φιλοι που τι να σου κανουν και αυτοι...... δεν μπορουν να σου αλλαξουν τα μυαλα γιατι ισως πολλοι απο αυτοι δεν μπορουν να καταλαβουν ποσα ψεματα ειχες πει κατα καιρους......
και ετσι εμεινα μονος..........
Και τα πραγματα γινοντουσαν πιο δυσκολα........ Αποφασισα να τα αφησω ολα πισω την τελευταια εκεινη βραδυα που ημουν κατω απο το σπιτι σου.....αποφασισα να φυγω να παω λιγο πιο μακρυα απο εσενα ετσι ωστε να στο κανω πιο ευκολο αφου δεν μπορουσα να εχω αυτοελεγχο...Στο κατω κατω μου το ειχες πει καποτε "επρεπε να σε ειχα στειλει στην αυστραλια οταν μπορουσα"
Μα τα πραγματα πισω εγινα δυσκολα...Ο πατερας μου δεν αντεχε επρεπε να μπει νοσοκομεια καποιος επρεπε να τον τρεξει ...η μανα μου ηταν ενα σταδιο πριν το αλκοολισμο και σε πολλα απο αυτα εφταιγα εγω....
Επρεπε να παραμερισω οτι ενιωθα να σταθω δυνατος για εκεινους.....και βρηκα την δυναμη να το κανω....μα τις ωρες που εμενα μονος εκλαιγα σαν μικρο παιδι......
Γυρισα εκει που ηξερα πως με αγαπουσαν αλλη μια φορα.......εκει που εγω δεν αγαπουσα......με την υποχρεωση να μεινω αυτη την φορα....
Ειπα για πρωτη φορα την αληθεια σε εκεινη........
Ταραχτηκε ....... γονατισε δακρυσε μα μου εδειξε πως πραγματικη αγαπη θα πει συγχωρεση θα πει να βαζω πανω το εγω μου για τον ανθρωπο που αγαπω....
Ετρεξε μαζι μου για την οικογενεια μου λες και ηταν δικια της.....και τωρα με αφησε να φυγω και να επιλεξω εγω ποτε και εαν θα γυρισω.....
Και εγω εφυγα ...για ενα ταξιδι που θα με απαλλαζε απο ολα αυτα τα "κακα". Επελεξα να παω σε γνωριμα μερη πηρα οση αδεια μου ειχε απομεινει με σκοπο ισως να μην γυρισω καν...Ειδα οσουν επρεπε να δω πηα μια βαλιτσα και μπηκα στο αεροπλανο για Ιταλια.....
Εκει με περιμενε μια επιλογη για μια νεα ζωη εαν ηθελα να την παρω...μα απο την πρωτη μερα καταλαβα πως η φυγη δεν ειναι λυση.......
Καταλαβα πως μου ελειπες ολο και πιο πολυ καθε μερα.....πως μου ελειπα εγω πως ολα αυτα ισως να ταιριαζαν στον "θωμα" που ημουν πριν σε αγαπησω μα οχι σε αυτος που εβγαλες απο μεσα μου....
Ετσι νοικιασα ενα αμαξι και αρχισα να οδηγω......απο το βοριο τμημα της ιταλιας μεσα απο τις αλπεις προς το νοτιοτερο προς την σαρδινια.....διαδρομες ηρεμες που καθαριζουν το μυαλο και εικονες που χαλαρωνον την ψυχη...ναι τελικα ειχα ακομα ψυχη.....
Εχθες σταματησα εδω ...περπατησα λιγακι στη παραλια και ηταν σαν το νερο να τα πηρε ολα απο πανω μου σαν να λυτρωθηκα....
Παντα σε ηθελα ευτυχισμενη και εαν εγω δεν μπορω να το καταφερω αυτο τοτε πρεπει να χαιρομαι εαν το μπορει καποιος αλλος
και αυτη ειναι η απαντηση του ταξιδιου..... η κουβεντα που παντα ελεγα για σενα ακομα και εαν ποτε δεν ιεχα καταλαβει ποση αξια εχει για μενα
θελω να σε βλεπω να γελας...ακομα κιε αν δεν σε βλεπω θελω να νιωθω πως γελας......
Αυτο θα κλεισει και την δικη μου πληγη.....την δικια σου απωλεια το γελιο σου η χαρα σου......
Σου εχω εμπιστοσυνη ξερω πως προσεχεις τις επιλογες σου...μα ακομα και εαν πεσεις μην μετανιωσεις για τιποτα.....οσες φορες πεφτεις θα πρεπει να θυμασαι πως τοσες ειναι οι φορες που θα σηκωθεις....και ακομα και εαν χρειαστεις βοηθεια γι αυτο να ξερεις πως εδω θα υπαρχει παντα μια ζεστη αγκαλια που θα σε περιμενει για οτι την χρειαστεις χωρις να υπαρχει μετα.....
Οσο για μενα..... χαιρομαι που εζησα αυτο το θαυμα ...... χαιρομαι που με αξιωσε ο θεος να σε γνωρισω να σε αγαπησω ......
χαιρομαι που η πληγη τρεχει αιμα γιατι ειμαι ζωντανος και οσο ζω ελπιζω.
θελω να μαθουν ολοι πως εσυ ησουν ο τελευταιος μου σταθμος σε ενα πολυταραχο ταξιδι και πως μεσα απο ολα τα ψεματα της ζωης μου εσυ με εκανες αληθεια
εσυ με εκανες αγαπη
Σε ευχαριστω...να προσεχεις αυτα που ακομα δεν ξερεις πως αξιζεις. Ελπιζω σημερα να εκανα για πρωτη φορα αυτο που παντα ζηταγες να εγινα αληθεια και αγαπη
χωρις να με νοιαζουν πλεον οι συνεπιες
σε αγαπω μικρουλι μου νασαι παντα καλα
Τωρα πια μπορω να γυρισω στην πατριδα και να ξημερωσει η πρωτη μερα της υπολοιπης ζωης μου τηε υπολοιπης ζωης σου
και καπου θα βρεθουμε εαν με αγαπας