Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Ενα δακρυ που αξιζει

Δεν μπορω να θυμηθω τις φορες που δακρυσα αυτον τον καιρο μα σιγουρα μπορω να θυμηθω τον λογο.Ομως σημερα ειναι κατι τοσο διαφορετικο τοσο αλλιωτικο...
Δεν ειναι που φευγω ειναι ολα αυτα που παιρνω μαζι μου και σημερα ειναι και αυτο
Ποτε στην αναξια ζωη μου δεν ενιωσα πιο μικρος παρα μπροστα σε αυτα τα λογια.Λογια αγαπης που πιθανον δεν τα αξιζω και κανουν το καθηκον ακομα πιο δυσκολο....
Ειναι δακρυα λυπης μα και δακρυα χαρας, ειναι η συγκρουση του πρεπει και του θελω....
Το να ξερεις πως θα λειψεις και πως τελικα δεν ησουν ενα αδιαφορο αερακι...
Και ειναι ακομα πιο σκληρο να το κανεις στην χαρα των αλλων... μα αυτη η χαρα ειναι που πρεπει να διαφυλαξεις , γι αυτη την ευκαιρια χαρας φευγεις.....
ειναι οι κουβεντες ενος παιδιου...ενος παιδιου απο μια οικογενια που αγαπας και ακριβως επειδη την αγαπας την αφηνεις πισω...γιατι γινεσαι βαρος γιατι δεν μπορεις να χαρεις ακομα με την χαρα τους....
Γιατι ειμαι μικροψυχος και δεν μπορεις να αποβαλεις απο πανω σου αυτο που παντα συχαινοσουν να σου κανουν...
Γιατι σε πνιγει η ζηλια.
Μαρακι μου αυτοι ειναι οι λογοι που δεν μπορω να μεινω, γιατι θα ειμαι παντα βραχναδα στην ηλιακτιδα........
γιατι ακομα δεν καταφερα να γινω ο ιδιος αγαπη και μονο την νιωθω ...
γιατι ακομα δεν καταφερα να χαιρομαι με την χαρα των ανθρωπων που αγαπω και εας ειναι μακρυα μου, γιατι ακομα ειμαι ανθρωπος με ολες τις ανθρωπινες αδυναμιες....
Θελω να ζεις την χαρα σου να τραγουδας το τραγουδι σου να αγαπας την καθε στιγμη...
Εαν ζεις ετσι θα ειναι σαν να ειμαι και εγω εκει....
Θελω να ζησεις οτι αισθανεσαι χωρις να σκεφτεσαι τις συνεπειες.....
Θελω να μου προσεχεις την μητερα σου να μου προσεχεις την ζωη μου....
Και εαν ο ουρανος σκοτεινιασει να κρατας δυνατα τον σταυρο που σας χαρισα και θα ειναι σαν να ειμαι και εγω εκει....
Και εαν ερθουν αστραπες να θυμασαι τα λογια μου, λογια που εγω ημουν αναξιος να τυρησω, γινε εσυ αυτο που εγω προσπαθησα και απετυχα...
Μαθε απο τι ειναι φτιαγμενοι οι αγγελοι.γιατι εγω δεν ειχα φτερα.......
Οσο για μενα....φοβασαι εαν θα ειμαι καλα εαν θα ειμαι παντα καλα....
Μα μαρακι μου οτι ηταν να χασω το εχασα δεν εχω τιποτα αλλο πλεον να χασω......
Την ανθρωπια μου την καρδια μου την ψυχη μου ολα αυτα τα εχω αφησει πισω.....
Οτι με οριζε εχει καταρρευσει τρυγιρω μου και ματαια πολεμω να επαναπροσδιορησω εμενα..
Η λιγη αξιοπρεπια που εμεινε μοιαζει χαζοπερηφανια ενος ανδρικελου που απλα αισθανεται πως γελαστηκε....
Και ολα αυτα πρεπει να ξεπλυθουν απο πανω μου.
Ολες αυτες οι μικροψυχες σκεψεις που περνουν απο το μυαλο μου.....
Ποτε στην ζωη μου δεν μου αρεσε η λεξη αντιο πανατ ελεγα εις το επανειδην...
Μα αυτη την φορα δεν θα συμβει.....
Θα γυρισω μονο οταν θα ειμαι αυτο που πρεπει οταν θα ειμαι απαραιτητος ξανα οταν ο ουρανος θα εχει ξανασκοτεινιασει....
Και ευχομαι αυτο να μην χρειαστει
Να προσεχεις σας αγαπω παρα πολυ

1 σχόλιο:

gahan είπε...

μάλιστα , τι να πεί κανείς

μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει ....