Καθηλωμενος!!!!!!!

Καλη χρονια και χρονια πολλα αγαπημενοιμου Bloggers....
Μετα απο περιπου 1 μηνα επεστρεψα και εγω στα γνωστα μας στεκια εδω στην blogοσφαιρα και το κακο ειναι πως το νεο ετος δεν μου μπηκε και με τους καλυτερο τροπο(αμ δισεκτο δεν ειναι τι περιμενες να παει καλα να μου πεις)
11-1-2008 και ωρα 09:15...Αλλη μια τυπικη ημερα στην δουλεια με ενα κακο προαισθημα ομως.....Παρα πολυς ασχετος κοσμος μεσα στον κατανεμητη και η δουλεια γινεται δυσκολη ως και αδυνατη..... Κανω μια ποα τις συνηθισμενες κινησεις καθημερινη θα ελεγα.Ανεβαινω σε μια σκαλα υψους περιπου 5 μετρων για να συνδεσω ενα Adsl με το Dslam και στην συνεχεια με τον πελατη.... οταν ξαφνικα η σκαλα χανεται κατω απο τα ποδια μου....Στα δεκατα του δευτερολεπτου που ακουλουθησαν δεν προλαβαινω να σκεφτω πολλα και ολα σβηνουν για λιγο τριγυρω μου.... Το μονο που σκεφτομαι οι ανθρωποι που αγαπαω και μια ευχη...Θεε μου κανε να μην χτυπησω στο κεφαλι...Στην δουλεια μου αυτος ειναι ο μεγαλυτερος μας φοβος.... Το υψος με την ελλειψη χορου (μιας που παντου υπαρχουν σιδεριες και μηχανηματα σε Rack) κανου μια πτωση πολυ επικινδηνη ακομα και για την ζωη σου εαν εισαι υπερβολικα ατυχος...
τα δεκατα περνανε και βρισκομαι στο εδαφος με μια και μονη εντικτωση αντιδραση...να κρατηθω απο οτι μπορουσα κατα την πτωση...
Το μονο που αισθανομαι ενας τρομερος πονος στο αριστερο μου ποδι και φωνες απο παντου.....επεσε επεσε απο την σκαλα.....
Τι ειχε γινει....
Ενας συναδερφος δεν προσεχε πως ημουν πανω στην σκαλα και ετσι την εσυρε βγαζοντας με εκτος ισσοροπιας και αφηνοτας με στο κενο απο υψος 5 περιπου μετρων..Τυχερος στην ατυχια μου πιαστικα απο καπου και ισιωσα το κορμι μου με αποτελεσμα να πεσω με τα ποδια και οχι με το κεφαλι η την μεση.....
τα λεπτα που περνανε αγχωτικα μου βγαζουν τα παπουτσια και το αριστερο μου ποδι ειναι καταμαυρο και πρισμενο στον αστραγαλο...μα το σοκ ακομα δεν με αφηνει να νιωσω τον πονο....
ασθενοφορο και αμεσως σχεδον στο κατ....
Ραγισμα στο αστραγαλο και πιθανη ριξη συνδεσμον η διαγνωση.....
Ζημια μικρη για το πεσιμο που εκανα μα αρκετα μεγαλη για εναν ανθρωπο που ειναι υπερκινητικος και δεν μπορει να κατσει ακινιτος δευερολεπτο...και τωρα....γυψος και κρεβατι......κανεις δεν μπορει να πει εαν θα καταφερω να ξαναπερπατησω σε 15 μερες η σε 2 μηνες μιας που ακομα δεν εχω κανει την απαραιτητη μαγνητικη για να δουμε το μεγεθος της βλαβης στους συνδεσμους .....
Πολυ κακο απο το τιποτα απο μια απροσεξια ενος ανθρωπου εμπειρου σε αυτη την δουλεια....
Το συμπερασμα....η ασφαλεια στην εργασια ειναι αυταπατη...Τα τεχνικα μεσα προστασιας του εργαζομενου ανυπαρκτα και μονο η θεα τυχη αποφασιζει εαν θα γυρισουμε καθε μερα σπιτι μας αρτιμελης η οχι...Και να σκφτειτε πως ι δικη μου δουλεια δεν θεωρειται με μεγαλο βαθμο επικινδυνοτητας....Δηλαδη η πιθανοτητα εργατικου ατυχηματος ειναι ακτω απο 3%.....
γιατι τα γραφω ολα αυτα....
1.-να αφυπνιστουμε ολοι...κανεις δεν ξερει απο που θα του ερθει ειμαι 30 χρονον εχω κανει τα πιο Extreme πραγματα στην ζωη μου και ποτε δεν ειχα σπασει ακρο μεχρι σημερα
2.Να σκεφτουμε ...... Η καθε μας μερα μπορει να ειναι η τελευταια μας ζηστε την