Περπατω στην βροχη μοναχος ζητωντας να σβησει απο πανω μου το αρωμα σου.
ειναι ομορφη η βροχη γιατι δεν αφηνει τους αλλους να δουν το δακρυ σου..
γιατι ξεπλαινει το ψεμα σου τις αυταπατες σου.
Παντα σου αρεσε να ζεις σε ψευδεσθησεις και να ενθουσιαζεσαι σαν παιδι που πρωτοεβλεπε βεγγαλικα και με τα μικρα του δακτυλα τα εδειχνε.
Ειμαι ερωτευμενη μου ελεγες
Παντα αφηνες την καρδια σου να γεμισει με υποσχεσεις μιας ψευτικης αγαπης...
Παντα σου αρεσε να κρυβεσαι στην σκια...
Μα η βροχη παντα ξεπλενει τα ψεματα που κρυβεσαι εδω δεν μπορει να με αγγιξει ο πονος δεν μπορουν να με λερωσουν τα ψεματα και η αδιαφορια σου.
Γιατι εδω περπατω μοναχος και ανθρωνομαι..
Για να ειμαι εκει οταν θα τσακισουν για αλλη μια φορα τα ονειρα σου , οταν θα εχεις την αναγκη μιας αγκαλιας να κρυφτεις..Οταν για αλλη μια φορα θα εχουβ λερωσει την ψυχη σου, θα ερθεις να πλυθεις απο αυτη την βροχη , απο την βροχη που σημερα μου κανει ο χατιρι και κρυβει τα δακρυα μου....
Γιατι πισω απο ολα τα ψεματα εκρυψα μια μεγαλη αληθεια....Πως η καρδια μου αγαπουσε τα βεγγαλικα σου και τα χαζευε και αυτη σαν ενα μικρο παιδι....
και να που η βροχη θολωνει το τζαμι του μυαλου μου και με παιρνει απο το χερι....μιλαει για σενα αλλη μια φορα μου λεει κανε κουραγιο μου σκουπιζει τα ματια..
Θα αντεξει η καρδια αυτο το βαρος, θα αντεξει το μυαλο την λογικη?
θα μπορεσω να σου σβησω τα σκοταδια?
η απλα θα γινω και εγω βροχη?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου